Followers

ഒരു വട്ടം കൂടി

Sunday, July 30, 2017

ഇരുപത്തി അഞ്ച് വർഷങ്ങൾ!

ഇരുപത്തി അഞ്ചു വർഷങ്ങൾ മൂന്നു വർഷങ്ങളേക്കാൾ വേഗത്തിൽ കടന്നുപോയത് പോലെ!

കേവലം മൂന്നു വർഷങ്ങൾ കൊണ്ടുണ്ടായ സുഹൃത്ത്ബന്ധങ്ങൾ  ഇരുപത്തി അഞ്ചു വർഷങ്ങൾക്കിപ്പുറവും അതേ ആർജ്ജവത്തോടെ നിലനിർത്താൻ കഴിയുന്നുവെന്നുള്ളതാണ് ഈ കൂട്ടായ്മയുടെ സവിശേഷത!
സുഹൃത്ത്ബന്ധത്തിന്റെ ശക്തി മാത്രമാണ് ഒരുവട്ടം കൂടി നമ്മളെയീ മഹാവിദ്യാലയത്തിന്റെ അങ്കണത്തിലെത്തിച്ചതെന്ന് പറയുന്നത് പൂർണ്ണമായും ശരിയാവുമെന്ന് തോന്നുന്നില്ല.

വർഷങ്ങൾക്ക് മുൻപ് സയന്റിഫിക് കാൽക്കുലേറ്റർ ഇല്ല എന്ന കുറ്റത്തിന് സ്ഥിരമായ് ക്ലാസിൽ എഴുന്നേറ്റ് നിൽക്കാൻ വിധിക്കപ്പെട്ട ഒരു കൗമാരക്കാരനുണ്ടായിരുന്നു. നിറകണ്ണിൽനിന്നും ഉതിർന്നുവീണിരുന്ന കണ്ണീർതുള്ളികളല്ലാതെ അവന് വേറൊരു മറുപടിയതിനില്ലായിരുന്നു കാരണമായ്!
നിർധനനായ ഒരു വിദ്യാർത്ഥിയുടെ പ്രാരാബ്ധത്തെ പറയാതെ മനസ്സിലാക്കാൻ കഴിവുണ്ടായിരുന്ന മഹാന്മാരായ ഗുരുക്കന്മാർ നമ്മുക്കുണ്ടായതല്ലേ നമ്മുടെ പുണ്യം!
കോഴ്സ് തീരുന്നതുവരെ നീയിത് വെച്ചോളൂ എന്ന് ആ മഹാത്മാവ് പറയുമ്പോൾ നിന്നിടം കുഴിഞ്ഞ് ഭൂമിയിടെ അഗാധതയിലേയ്ക്ക് വീണുപോയി ആ കൗമാരക്കാരൻ!

അവസാന വർഷ ക്ളാസിന്റെ തുടക്കത്തിൽ, ‘എടാ ചെറുക്കാ‘ എന്ന് പറഞ്ഞ് ചെവിക്ക് പിടിച്ചുയർത്തുമ്പോൾ ഒരിക്കലും തീർക്കാൻ പറ്റാത്ത അപരാധം എന്താണെന്ന ചോദ്യചിഹ്നമായിരുന്നു ആ വിദ്യാർത്ഥിയുടെ മുഖത്ത്!
പിന്നിടാണറിഞ്ഞത് രണ്ടാം വർഷ പരീക്ഷയ്ക്ക് ‘വർക്ക്ഷോപ്പ് ടെക്നോളജി‘ക്ക് ഏറ്റവും കൂടുതൽ മാർക്ക് നേടിയതിന് പ്രോത്സാഹനം നൽകാനുള്ള തയ്യാറെടുപ്പായിരുന്നതെന്ന്!
 സിൽവർ നിറത്തിലെ പെൻ!
അതൊരു വലിയ പാഠമായിരുന്നു. വലിപ്പച്ചെറുപ്പമില്ലാതെ അർഹതയ്ക്ക് അംഗീകാരം നൽകണമെന്ന ഒരു വലിയ പാഠം!

കഠാര രാഷ്ട്രീയതിന്റെ കരാളഹസ്തത്തിൽ നിന്നും ഒഴിഞ്ഞു മാറി നഴ്സറി കുട്ടികളേക്കാളും അച്ചടക്കത്തിൽ ഇവിടെ മൂന്നു വർഷം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ ഒരിക്കലും അറിഞ്ഞിരുന്നില്ല പ്രൊഫഷണൽ ജീവിത വിജയത്തിന് അച്ചടക്കത്തിനുള്ള സ്ഥാനം ഇത്രമേൽ വലുതായിരിക്കുമെന്ന്!
‘തള്ളേണ്ടത് തള്ളുകയും കൊള്ളേണ്ടതു കൊള്ളുകയും‘ ചെയ്യുകയെന്ന് കൂടെ കൂടെ പറയുമ്പോൾ ജീവിത വിജയത്തിന്റെ ശക്തി ലിസണിങ് പവറിൽ ഉൾക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നുവെന്ന് അന്ന് മനസ്സിലാക്കാൻ കഴിഞ്ഞിരുന്നില്ല.
ഇരുപത്തി അഞ്ചു വർഷങ്ങൾ കഴിഞ്ഞ് തിരിഞ്ഞുനോക്കുമ്പോൾ തോന്നുന്നു, കുറ്റമില്ലാതെ എഴുതി സംവിധാനം ചെയ്ത ഒരു തിരക്കഥയിലെ കഥാപാത്രങ്ങളല്ലേ നാമെന്ന്!
സംവിധാനം വിജയകരമായ് നിർവഹിച്ച ഗുരുക്കന്മാരും അതിനായ് അരങ്ങൊരുക്കിയ ഈ മഹാവിദ്യാലയും കൂടിയാണ് നമ്മളെ ആ പഴയ ആർജ്ജവത്തോടെ ഇന്നിവിടെ എത്താൻ പ്രാപ്‌തരാക്കിയിരിക്കുന്നത്.
നമ്മെ നാമാക്കിയ മഹാഗുരുക്കന്മാർക്ക് ഒരിക്കൽ കൂടി വിനീതമായ പ്രണാമം!


3 comments:

Sathees Makkoth said...

നീണ്ട ഇരുപത്തഞ്ചു വർഷങ്ങൾക്ക് ശേഷം ഞങ്ങളൊന്നിക്കുന്നു. പറ്റുമെങ്കിൽ അന്നിരുന്ന അതേ ബെഞ്ചിൽ തന്നെ ഒന്നിരിക്കണം. കാലം മാറ്റിയ മാറ്റങ്ങൾ ശരീരത്തിനുമാത്രം! ഉള്ളിന്റെ ഉള്ളിൽ നമ്മളെല്ലാം ആ പഴയ കുരുത്തംകെട്ട കുട്ടികൾ മാത്രം!

ഒരുവട്ടം കൂടി ഒന്നുചേരുന്നതിന്റെ ഒരിതിൽ എഴുതിയതാണ്. മനസിലാകാത്തവർ ക്ഷമിക്കുക,

സുധി അറയ്ക്കൽ said...

നല്ല കാര്യമാണല്ലോ.നല്ല ഓർമ്മകളും!!!

Sathees Makkoth said...

സുധി അറയ്ക്കൽ:thanks

പ്രത്യേക ശ്രദ്ധയ്ക്ക്

Creative Commons License
എന്റെ ചില കുറിപ്പുകള്‍ by K.M.Satheesan is licensed under a Creative Commons Attribution-Noncommercial-No Derivative Works 2.5 India License.
Based on a work at www.satheeskm.blogspot.com.
Permissions beyond the scope of this license may be available at www.satheeskm.blogspot.com.

വിരുന്നുകാർ

Powered By Blogger

ഓർക്കണേ പ്ലീസ്...

ഈ ബ്ലോഗിൽ പ്രതിപാദിച്ചിരിക്കുന്ന സംഭവങ്ങളോ, സന്ദർഭങ്ങളോ, കഥാപാത്രങ്ങളോ ഏതെങ്കിലും വിധത്തിൽ ആരെങ്കിലുമായി ബന്ധപ്പെട്ടിട്ടുണ്ടന്ന് തോന്നുന്നുവെങ്കിൽ അത് സ്വാഭാവികം മാത്രം.

  © Blogger templates Newspaper by Ourblogtemplates.com 2008

Back to TOP